دعوا در صورتی شخصی تلقی می شود که ماهیت حق اصلی مورد اجراء شخصی و به عبارت دیگر عهدی است، مانند
مطالبه و دین یا دعوای الزام به انجام عملی و یا خودداری از انجام عملی که حق اصلی مورد اجراء ، معمولا بر اساس
قرارداد و بعضا قانون بر عهده خوانده حسب ادعاء مستقر گردیده است . بنابراین با توجه به وسعت دایره حقوق و الزامات که
از جمله بر آزادی اشخاص در انعقاد قرارداد هایی که مخالف صریح قوانین نباشد مبتنی است ، دعاوی صور مختلف داشته
و احصاء آنها بر خلاف 
عینی امکان پذیر نمی باشد .